ΑΘΗΝΑ, ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΠΟΜΠΗΪΑ

Περπατώντας ανάμεσα στις στάχτες της Πομπηϊας, σ' ένα ταξίδι στο χρόνο, ο θαρραλέος και αποστασιοποιημένος επισκέπτης αναβιώνει την καθημερινότητα μιας άλλοτε εύπορης ρωμαϊκής πόλης, που είναι αδύνατο να μη του θυμίσει κάτι από το πρόσφατο σήμερα… κάτι από την Αθήνα...

Πολυτελής διακόσμηση, μεγαλομανία από την είσοδο μέχρι και τα μικρά κουζινικά είδη (οι λαβές των οποίων ήταν χιουμοριστικά και καλλιτεχνικά σμιλευμένες, σαν τα alessi ας πούμε, κάνουμε και διαφήμιση τώρα, αλλά δεν πειράζει). Μια βόλτα καταπληκτική στο παρελθόν που, πώς αλλιώς θα τελείωνε, παρά με θάνατο· εδώ απότομο και ξαφνικό, σαν στο ποδόσφαιρο, που τό 'κοψαν γιατί δεν αντεχόταν.

Οι άνθρωποι λοιπόν της νεκρής αυτής πλέον πόλης είχαν την έντονη επιθυμία -που την βίωναν ως ανάγκη, σαν οποιονδήποτε σύγχρονο καπιταλιστή και μη-, να πάρουν μαζί τους στη φυγή ό,τι προλάβαιναν. Απανθρακωμένα κλειδιά σφιγμένα στα αγκυλωμένα δάχτυλα, νομίσματα και κοσμήματα, κρυμμένα και άχρηστα εις στους αιώνες μέσα στα μαύρα ρούχα...

Οι προειδοποιητικοί σεισμοί είχαν γίνει αιτία αρκετός κόσμος να εγκαταλείψει την περιοχή, αφήνοντας πίσω την πλάνη της άνετης καθημερινότητας· άλλοι όμως όχι, δεν μπόρεσαν. Δεν συνειδητοποίησαν έγκαιρα το πόσο άδοξα και απότομα άνθρωποι, πόλεις και κοινωνίες ολόκληρες μπορούν να καταποντισθούν... Δεν ήταν ίσως τυχεροί· δεν ήταν σίγουρα οι νικητές της μέρας.

Ίσως όλοι αυτοί να μην μπορούν να διηγηθούν πια τη ζωή τους, μιλούν γι' αυτούς όμως τα graffiti που άφησαν χαραγμένα στους τοίχους τους -οι ειδικοί λένε πως ένα κτίριο στην Πομπηία έχει όσα μια ολόκληρη πόλη σημερινή: από "Ψηφίστε τον Γάιο Ιούλιο Πολύβιο για δημόσιο λειτουργό" μέχρι  "Έκανα σεξ με τη σερβιτόρα στο οινοποτείον".

Κι απ' ό,τι φαίνεται, οι κάτοικοι της πόλης δεν έμεναν μόνο στα λόγια. Απόδειξη το ερωτικό τρίο σε τοιχογραφία στα δημόσια λουτρά της πόλης. Ή ένα ζευγάρι -ο τραπεζίτης και η εταίρα του- που επιδίδεται απερίσπαστο σε ερωτικές περιπτύξεις αδιαφορώντας για την παρουσία του σκλάβου. Άλλωστε το πληρωμένο σεξ πρέπει να ήταν ιδιαιτέρως προσιτό οικονομικά σε όλες τις τάξεις, αφού μαρτυρίες λένε πως γυναίκες πουλούσαν το κορμί τους φθηνότερα κι από ένα ποτήρι κρασί.

Έτσι… πάντα… Ασχολούμαστε με το ποιος απ' όλους τους άχρηστους, ματαιόδοξους, φιλοχρήματους θα μας διοικήσει… Κι αν είναι δυνατόν να είμαστε ανάμεσά τους. Ασχολούμαστε διαρκώς με το ποιον θα πηδήξουμε και ποιος θα μας πηδήξει. Κι όσο πιο βίαια, πιο βιτσιόζικα, πιο ακραία, τόσο καλύτερα… Και βέβαια όσο πιο φθηνά, όσο πιο αναίμακτα, όσο πιο τσάμπα…

---------

Κινούμαστε ουσιαστικά ακολουθώντας την ανεξέλεγκτη επιθυμία να διαμελίσουμε την οικουμένη σε κόλαση και παράδεισο. Να την ξεσκίσουμε σε δυο άκρα. Κι απολαμβάνουμε τη βάρβαρη χαρά του πιο πρωτόγονου ανθρώπου παλεύοντας με το βουβάλι… και ζωγραφίζοντας την πάλη μας σε τοίχους κενούς…

Αλεξία Ηλιάδου