15-22/12: ΕΡΑΝΟΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ

ΜΗΝΥΜΑ του Μητροπολίτη Συμεών

Α­γα­πη­τοί μου α­δελ­φοί, 

Πλη­σιά­ζει κι εφέ­τος η ε­ορ­τή της θείας γεν­νή­σε­ως του Λυ­τρω­τού μας Κυ­ρί­ου Ι­η­σού Χρι­στού. Θε­ός ε­πί γης! Ο Υιός του Θε­ού γί­νε­ται και υιός αν­θρώ­που για να σώ­σει τον άν­θρω­πο. 

Η ε­ναν­θρώ­πη­ση του Θε­ού Λό­γου α­πο­τε­λεί το «μέ­γα και πα­ρά­δο­ξον μυ­στή­ριον» της πί­στε­ώς μας. Και αυ­τό το γε­γο­νός θα ε­ορ­τά­σου­με, ό­πως κά­θε χρό­νο, σε λί­γες μέ­ρες. Ο Κύ­ριος Ι­η­σούς γεν­νι­έ­ται ως βρέ­φος για να προ­σφέ­ρει στους πλα­νε­μέ­νους την α­λή­θεια, στους δού­λους την ε­λευ­θε­ρί­α, στους α­μαρ­τω­λούς τη συγ­χώ­ρη­ση, στους πλη­γω­μέ­νους και πο­νε­μέ­νους την α­γά­πη και τη στορ­γή, στους θλιμ­μέ­νους την πα­ρη­γο­ριά, στους α­πελ­πι­σμέ­νους την ελ­πί­δα και την αι­σι­ο­δο­ξί­α, στους νε­κρούς την α­νά­στα­ση και τη ζω­ή. Σε ό­λους τους αν­θρώ­πους τη σω­τη­ρί­α και τον α­στεί­ρευ­το πλού­το των ευ­λο­γι­ών Του. 

* * *

          Η με­γά­λη ε­ορ­τή των Χρι­στου­γέν­νων φα­νε­ρώ­νει την απρο­σμέ­τρη­τη α­γά­πη του Κυ­ρί­ου Ι­η­σού προς τον άν­θρω­πο. Και α­κρι­βώς ο Θε­ός έ­γι­νε και α­λη­θι­νός και τέ­λει­ος άν­θρω­πος, για ν᾽ αν­θή­σει στη γη και να καρ­πο­φο­ρή­σει στις ψυ­χές και στη ζω­ή των αν­θρώ­πων η αλη­θι­νή και γνή­σια ἀ­γά­πη:  η α­γά­πη που ο Ίδιος μας α­πο­κά­λυ­ψε με την α­γί­α ζω­ή Του και το σω­τη­ρι­ώ­δες έρ­γο Του. 

Η τέ­λεια αυτή α­γά­πη έχει δυ­ο ά­ξο­νες. Ο έ­νας, κά­θε­τος, εί­ναι η α­γά­πη του αν­θρώ­που προς τον Θε­ό. Ο δεύ­τε­ρος, ορι­ζόν­τιος, εί­ναι η α­γά­πη των αν­θρώ­πων με­τα­ξύ τους, δη­λα­δή η α­γά­πη προς τον πλη­σί­ον. Οι δυ­ο αυ­τές μορ­φές αγά­πης είναι α­να­πό­σπα­στα ε­νω­μέ­νες. 

Η α­γά­πη προς τον πλη­σί­ον, προς τον συ­νάν­θρω­πο, εί­ναι η έμ­πρα­κτη εκ­δή­λω­ση της αγά­πης μας προς τον Θε­ό. Την α­λή­θεια αυ­τή ε­πι­βε­βαι­ώ­νουν τό­σον ο Κύ­ριος Ἰ­η­σούς, όσον και ο ι­ε­ρός Ευ­αγ­γε­λι­στής Ιω­άν­νης. Λέ­γει ο Κύ­ριος στο Ευ­αγ­γέ­λιο της Με­γά­λης Κρί­σε­ως: «Εφ᾽ όσον εποι­ή­σα­τε ε­νί τού­των των α­δελ­φών μου των ε­λα­χί­στων, ε­μοί εποι­ή­σα­τε» (Ματθ. 25,40)· Και ο ά­γιος Ι­ω­άν­νης γρά­φει: «Ταύ­την την εν­το­λήν έχο­μεν απ᾽ αυτού, ίνα ο α­γα­πών τον Θε­όν α­γα­πά και τον α­δελ­φόν αυ­τού» (Α’ Ι­ω. 4,21).      

 * * *

Η μη­τέ­ρα μας Εκ­κλη­σί­α μας δί­νει κι ε­φέ­τος κα­τά τις η­μέ­ρες του Ε­ρά­νου της Α­γά­πης, που θα δι­ε­ξα­χθεί τις πα­ρα­μο­νές των Χρι­στου­γέν­νων, τη χρυ­σή ευ­και­ρί­α να δεί­ξου­με με τρό­πο πη­γαίο και έμ­πρα­κτο τα ιε­ρά αι­σθή­μα­τα της χρι­στι­α­νι­κής μας α­γά­πης προς τους α­δελ­φούς μας εκεί­νους, που δο­κι­μά­ζον­ται και υ­πο­φέ­ρουν και τους ο­ποί­ους καθ᾽ ό­λη τη διά­ρκεια του έ­τους η Μη­τρό­πο­λη και οι Ε­νο­ρί­ες μας αγω­νί­ζον­ται να βο­η­θή­σουν. 

• Εί­ναι οι α­δελ­φοί μας, που φι­λο­ξε­νούν­ται στα Φι­λαν­θρω­πι­κά Ιδρύ­μα­τα της Εκ­κλη­σί­ας μας.

• Εί­ναι οι συ­νάν­θρω­ποί μας, που βρί­σκουν κα­θη­με­ρι­νά ένα πιά­το φα­γη­τού στα συσ­σί­τια των Ε­νο­ρι­ών μας.

• Εί­ναι οι πο­λύ­τε­κνες οι­κο­γέ­νει­ες με πο­λύ χα­μη­λό ει­σό­δη­μα, που συμ­πι­έ­ζον­ται α­πό ποι­κί­λες α­νάγ­κες.

• Εί­ναι οι ά­νερ­γοι πού στε­ρούν­ται πολ­λές φο­ρές κα τα στοι­χει­ώ­δη.

• Εί­ναι οι άρ­ρω­στοι, που α­δυ­να­τούν ν᾽ α­γο­ρά­σουν τα φάρ­μα­κά τους.

• Εί­ναι οι σπου­δα­στές μας εκεί­νοι, που χρει­ά­ζον­ται τη βο­ή­θειά μας, γι­α να συ­νε­χί­σουν τις σπου­δές τους. 

Ό­λοι αυ­τοί και πολ­λοί άλ­λοι α­να­ξι­ο­πα­θούν­τες συ­νάν­θρω­ποί μας πε­ρι­μέ­νουν να τους βο­η­θή­σου­με και να τους συμ­πα­ρα­στα­θού­με.

* * *

  Για τον λό­γο αυ­τό έ­χου­με χρέ­ος ιε­ρό ν᾽ αν­τα­πο­κρι­θού­με στο προ­σκλη­τή­ριο της α­γά­πης, τον Έρανο της Αγάπης, που, ό­πως κά­θε χρό­νο, θα δι­ε­νερ­γή­σει κι ε­φέ­τος η Εκ­κλη­σί­α μας. 

Συ­νερ­γεί­α από ε­θε­λόν­τρι­ες κυ­ρί­ες των Ενο­ρι­ών μας θα σας ε­πι­σκε­φτούν στα σπί­τια σας και στα κα­τα­στή­μα­τά σας α­πο τις 15 έ­ως και τις 22 Δε­κεμ­βρί­ου και θα ζη­τή­σουν να προ­σφέ­ρε­τε ό,τι έχε­τε ευχα­ρί­στη­ση για τα έρ­γα της α­γά­πης. 

Τρέ­φου­με βέ­βαι­η την ελ­πί­δα, ότι, όπως πάν­το­τε, με χα­ρά και προ­θυ­μί­α θα α­νοί­ξε­τε την καρ­διά σας και την πόρ­τα του σπι­τιού σας και θα προ­σφέ­ρε­τε ό,τι μπο­ρείτε για την ε­νί­σχυ­ση και α­να­κού­φι­ση των α­δελ­φών μας. Γνω­ρί­ζου­με τις οι­κο­νο­μι­κές δυ­σκο­λί­ες που λί­γο-πο­λύ ό­λοι μας αν­τι­με­τω­πί­ζου­με. Ας μην ξε­χνού­με ό­μως ό­τι πολ­λοί άλ­λοι συ­νάν­θρω­ποί μας βρίσκονται σε πολύ χειρότερη μοίρα και μα­τώ­νουν κα­θη­με­ρι­νά για να μπο­ρέ­σουν να ε­πι­βι­ώ­σουν!  

Εκ­φρά­ζω σε ό­λους σας τις θερ­μές μου ευ­χα­ρι­στί­ες για τον πλούτο των χρι­στι­α­νι­κών φι­λαν­θρω­πι­κών σας αι­σθη­μά­των. 

Ευφρό­συ­να Χρι­στού­γεν­να και η ευ­λο­γί­α του Θε­ού να είναι πάντοτε μαζί σας και με τις οι­κο­γέ­νειές σας.

Με πα­τρι­κή α­γά­πη και θερ­μές ευ­χές

 Ο Ε­πί­σκο­πός σας

†  Ο  ΝΕ­ΑΣ ΣΜΥΡ­ΝΗΣ ΣΥ­ΜΕ­ΩΝ