ΛΟΓΙΚΗ & ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ

Κάθε λίγο και λιγάκι βρίσκουμε ένα θέμα να ασχολούμαστε, λυσσαλέα, σαν εξαρτημένοι από το πρόσκαιρο, ανίατα  πρεζόνια του ανούσιου, του γελοίου και φευ! του φρικαλέου.

Ενώ πολύ καλά γνωρίζουμε ή θα έπρεπε να γνωρίζουμε, πως η ύπαρξή μας -κι αυτή πρόσκαιρη- κρέμεται από αποφάσεις καίριες τόσο δικές μας όσο κι εκείνων που υποτίθεται πως μας εκπροσωπούν, και που αφορούν στην καθημερινότητά μας, στις επαναλαμβανόμενες πράξεις, συναλλαγές και σχέσεις μας, παρ' όλ' αυτά διαλέγουμε να αφηνόμαστε σε αντιπερισπασμούς, να αφιερώνουμε το χρόνο μας σε πράγματα που ελάχιστα γνωρίζουμε και/ή δεν έχουμε καμιά δύναμη να επηρεάσουμε.

Και βέβαια όλοι έχουμε άποψη για όλα.

Μετά λοιπόν από την ομολογουμένως εύκολη "απόδραση" κάποιου Ξηρού, -που ίσως κάποτε να ΄ταν φρέσκος και χλωρός, ποιος ξέρει;- μα που τα τωρινά λεγόμενά του έχουν την ίδια, μα ακριβώς την ίδια απόχρωση με εκείνων στην άλλη άκρη του φάσματος και που μέρες τα αναλύουμε ωσάν να μίλησε κανάς σοφός…

…μετά λοιπόν από αυτό το εξέχον ζήτημα, έσκασε το Φαρμακονήσι. Το Φαρμακονήσι που έτυχε να 'χει και όνομα ταιριαστό, μιας και ανθρώπινες ζωές χάθηκαν και αυτό είναι το μεγαλύτερο φαρμάκι μες στις ψυχές μας, ο θάνατος, αυτό λοιπόν είναι το τελευταίο θέμα της επικαιρότητάς μας και της διαχρονικότητάς μας: ότι έχουμε άποψη και πλακωνόμαστε ακόμα και για το αυτονόητο, τη μη συμμετοχή ανθρώπου στο θάνατο ανθρώπου. Την πρώτη και τελευταία εντολή.

Κι ότι όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι κι έχουν δικαίωμα στη ζωή.

Αλλά πέρα απ' αυτό και για να το δούμε λίγο πολιτικά το θέμα, θα χρησιμοποιήσω τα λόγια του Αμερικανού κοινωνιολόγου Michael Lind, που αποσαφηνίζουν γιατί η μάχη γύρω από το Μεταναστευτικό Ζήτημα προκαλεί σε κάθε πολιτική παράταξη κι ένα διαφορετικό δίλημμα, ενώ κάθε κόμμα προσπαθεί να την εκμεταλλευθεί προς το δικό του συμφέρον.

"Τους συντηρητικούς τους συμφέρει η αχαλίνωτη μετανάστευση, εφόσον αναπληρώνει τον εφεδρικό στρατό των εργατών. Από την άλλη πλευρά όμως βλέπουν το όραμά τους για ένα χριστιανικό, λευκοκρατούμενο έθνος να απειλείται από το γεγονός ότι το μεγάλο πλήθος των νέων μεταναστών είναι σχεδόν αποκλειστικά αφρικανικής και ασιατικής καταγωγής.

Και για τους προοδευτικούς όμως τα πράγματα δεν είναι καλύτερα. Από τη μία πλευρά θα έπρεπε να ενδιαφέρονται για την ενίσχυση των εργατικών συνδικάτων και την άνοδο των κατώτατων μισθών, πράγμα που δεν μπορεί να επιτευχθεί όσο η μετανάστευση θα συνεχίζεται ελεύθερα. Από την άλλη πλευρά όμως η ιδεολογία των προοδευτικών για έναν κόσμο πολυπολιτισμικό θα ήταν ασυμβίβαστη με τον ριζικό περιορισμό της μετανάστευσης."

Αυτό είναι η πολιτική, είναι απόψεις και συμφέροντα, και λίγο έχει να κάνει με το συναίσθημα που πάνε να μας εξορύξουν. Λογική χρειάζεται και θέληση για τη θέσπιση θεσμών και κανόνων βασισμένων στο διεθνές δίκαιο και τις ανθρωπιστικές αξίες, Που θα ισχύουν όμως για όλους· ανεξαιρέτως.

Αλεξία Ηλιάδου