Είμαστε Downtown

Βγαίνοντας από τον οδοντίατρο μια όμορφη βραδιά του Νοεμβρίου, περπάτησα λίγο στην πλατεία της Νέας Σμύρνης κι άξαφνα την είδα με καινούρια μάτια… σα να την έβλεπα για πρώτη φορά. Και ναι, συνειδητοποίησα πως η Νέα Σμύρνη έχει αλλάξει, είναι σα μια γυναίκα που μεγάλωσε, ωρίμασε, άλλαξε, μα είναι άξαφνα πάλι όμορφη, με μιαν άλλη γοητεία, διαφορετική από αυτήν που θυμόμουν μικρή.

Ναι, έχασε τις πρασιές και τις όμορφες μονοκατοικίες της, δεν είναι πια «προάστειο» -αν ήταν ποτέ. Είναι μια πλευρά της πολύπαθης και πάντα σαγηνευτικής Αθήνας, είναι ένα κομμάτι του κέντρου της -καθώς πια η πρωτεύουσα απλώνεται από τις παρυφές της Πεντέλης μέχρι τη Βάρκιζα κι από τον Υμηττό μέχρι το επίνειο του Πειραιά.

Η Νέα Σμύρνη είναι πλέον downtown.

Σφύζει από ανθρώπους κάθε ύφους, χρώματος, ηλικίας και συλλογισμών, λάμπει, ρέει, αντανακλά στα λιμνάκια της την εικόνα μιας σύγχρονης, πολύβουης ευρωπαϊκής πόλης. Και εκτοξεύει απ’ τα συντριβάνια της μια διάθεση διάχυτης φιλικότητας, την αίσθηση πως «Ναι, εδώ ζούμε καλά και περνάμε όμορφες στιγμές με τους δικούς μας και με τους γύρω μας».

Μια μέρα, να μου το θυμηθείτε, η Νέα Σμύρνη θα είναι κάτι σαν Κολωνάκι. Αλλά -πρωτοποριακά- μαζί και λαός. Το όραμα της συντροφικής κοινωνίας.

Αλεξία Ηλιάδου

* Το παλούκι (δεν ξέρω αν το λένε πια έτσι το κάθετο έμβλημα της πόλης στη μέση της 1ης λίμνης) μας χωράει και μας συγχωράει όλους.