ΑΘΗΝΑ, ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΠΟΜΠΗΪΑ

Περπατώντας ανάμεσα στις στάχτες της Πομπηϊας, σ' ένα ταξίδι στο χρόνο, ο θαρραλέος και αποστασιοποιημένος επισκέπτης αναβιώνει την καθημερινότητα μιας άλλοτε εύπορης ρωμαϊκής πόλης, που είναι αδύνατο να μη του θυμίσει κάτι από το πρόσφατο σήμερα… κάτι από την Αθήνα...

Πολυτελής διακόσμηση, μεγαλομανία από την είσοδο μέχρι και τα μικρά κουζινικά είδη (οι λαβές των οποίων ήταν χιουμοριστικά και καλλιτεχνικά σμιλευμένες, σαν τα alessi ας πούμε, κάνουμε και διαφήμιση τώρα, αλλά δεν πειράζει). Μια βόλτα καταπληκτική στο παρελθόν που, πώς αλλιώς θα τελείωνε, παρά με θάνατο· εδώ απότομο και ξαφνικό, σαν στο ποδόσφαιρο, που τό 'κοψαν γιατί δεν αντεχόταν.

Ο κόσμος θα ήταν αλλιώς, αν ήμασταν εμείς αλλιώς.

Η χώρα μας θα ήταν αλλιώς και οικονομικά και πολιτισμικά και γενικά

• Αν δεν αγοράζαμε διαρκώς άχρηστα gadgets μόνο και μόνο για επίδειξη. 
• Αν τρώγαμε σωστά, και δεν ακριβοπληρώναμε πλαστικές σαβούρες.
• Αν περπατούσαμε αντί να διαλέγουμε ανάμεσα σε τέσσερα αυτοκίνητα και 2 μηχανές για να πάμε ως το περίπτερο.
• Αν δεν χρησιμοποιούσαμε παντού χημικά για ευκολία κι ύστερα να κλαιγόμαστε για την καταστροφή του περιβάλλοντος,
• Aν δεν σπαταλούσαμε την ενέργεια σε βλακείες και το νερό σε πισίνες δίπλα στη θάλασσα.
• Αν σιγοτραγουδούσαμε με τους φίλους μας κάτω από τα άστρα, αντί να πετάμε λουλούδια μαζεμένα από τάφους για να υφιστάμεθα την καταστροφή αυτιών και εγκεφαλικών κυττάρων.
• Αν ζούσαμε εξ αρχής στην ύπαιθρο, αντί να συνωστιζόμαστε μες στο μπετόν για να μπορέσουμε κάποτε να ζήσουμε στην ύπαιθρο.
• Αν διαβάζαμε και δεν ξεφυλλίζαμε μόνο ιλουστρασιόν περιοδικά φίσκα στις διαφημίσεις,
• Αν δεν παρακολουθούσαμε τις χαζογκόμενες στην τηλεόραση και προτιμούσαμε εκπομπές που προάγουν κάπως το πνεύμα.
• Αν ενδιαφερόμασταν για τα κοινά και δεν ψηφίζαμε βάσει ατομικών συμφερόντων.
• Αν συμπαθούσαμε, συμπονούσαμε, συμπάσχαμε με τον συνάνθρωπο, αντί να τον ανταγωνιζόμαστε.

 Αν νιώθαμε πως είμαστε μέρος των πάντων, δημιουργοί και αποδέκτες τους.

Αλεξία Ηλιάδου

ΕΝΟΣ ΛΕΠΤΟΥ ΣΚΕΨΗ

Ο κόσμος είναι γεμάτος διαφορές και ανισότητες, φαντάζομαι όλοι το βλέπουμε αυτό και το καταλαβαίνουμε. Το οικονομικό μοντέλο της Δύσης -που έχει επιβληθεί στο όποιο πολιτικό της μοντέλο- προστάζει την παγκοσμιοποίηση με βασικό ζητούμενο την εκμετάλλευση όλων των πόρων της γης και τη συσσώρευση του πλούτου στα χέρια λίγων εταιριών, λίγων χωρών, λίγων ανθρώπων. Οι υπόλοιποι τίθενται αυτομάτως σε ένα ιεραρχικό σύστημα, σε μια πυραμίδα, όπου η βάση της είναι τεράστια, σηκώνει όλο το βάρος του οικοδομήματος και βρίσκεται συνεχώς μέσα στη λάσπη.

Θα πασχίσουμε και θα περάσουμε

Το Πάσχα είναι μια γιορτή θρησκευτική, εσωτερική, είναι όμως ΚΑΙ κοινωνική, όπως κάθε γιορτή, είναι ΚΑΙ η γιορτή της Φύσης. Η «ιστορία» κάτι μας διηγείται, τα «γεγονότα» κάτι θέλουν να μας διδάξουν, όλα όμως είναι θέμα άποψης και ερμηνείας κι όλα τ’ ακούς μόνο αν θέλεις να τ’ ακούσεις και αν μπορείς να τα κατανοήσεις (δεν συγκρατούμε ποτέ τίποτα που δεν καταλαβαίνουμε).