Το Νόμπελ Ιατρικής του 2009 το κέρδισαν τρεις Αμερικανοί
επιστήμονες (εκ των οποίων δύο γυναίκες), που ασχολήθηκαν με τις άκρες των
χρωμοσωμάτων, τα λεγόμενα τελομερή, που συχνά περιγράφονται «σαν τις πλαστικές
άκρες στα κορδόνια των παπουτσιών, που εμποδίζουν τα κορδόνια να ξεφτίσουν». Το
μήκος των τελομερών είναι συνυφασμένο με την γήρανση και εντέλει τον θάνατο των
κυττάρων μας, μιας και με κάθε κυτταρική διαίρεση «κονταίνουν» έως ότου φθάσουν
σε μήκος οριακό για τη ζωή.
Παράλληλα οι 3 επιστήμονες κατέδειξαν πως το τόσο σημαντικό
μήκος των τελομερών επηρεάζεται άμεσα από το αν είμαστε εστιασμένοι στο παρόν,
αν είμαστε σε συνεχή εγρήγορση και δεν αφήνουμε το νου μας να περιπλανιέται σε
πράγματα άσχετα από αυτά που έχουμε μπροστά μας τη συγκεκριμένη στιγμή.
Με λίγα λόγια ο τρόπος που σκεπτόμαστε και λειτουργούμε καθημερινά
καθορίζει όχι μόνο την ποιότητα, αλλά και την «ποσότητα» της ζωής μας.
Το Νόμπελ Ιατρικής του 2012 το μοιράστηκαν ένας Βρετανός και
ένας Ιάπωνας, επειδή πέτυχαν να μετατρέψουν διαφοροποιημένα κύτταρα σε
πολυδύναμα βλαστικά, πραγματοποίησαν δηλαδή μια επιστημονική επανάσταση:
άλλαξαν τη θεώρησή μας για την ανάπτυξη των οργανισμών και έθεσαν τις βάσεις
για την αναγεννητική ιατρική. Απλούστερα, κατέδειξαν πως τα κύτταρα γυρνούν και
προς τα πίσω, προς προηγούμενα στάδια.
Με λίγα λόγια, όλα μπορούν να αλλάξουν προς πάσα κατεύθυνση,
κι ό,τι αποκαλούμε θαύμα απλά δεν γνωρίζουμε την ύπαρξη ή τη λειτουργία του.
Ένα άλλο επί μέρους συμπέρασμα είναι πως τα περισσότερα
επιτεύγματα είναι αποτέλεσμα συνεργασίας πολλών ανθρώπων, στην Ελλάδα την
ξεχνάμε μονίμως αυτήν τη λεπτομέρεια.
Και να μαθαίνουμε και κάτι…
Η ζωή είναι γενικώς γεμάτη υπέροχα μυστήρια, που περιμένουν
υπομονετικά να ανακαλυφθούν μέσα στο παρόν του καθενός, φθάνει να εστιάζουμε σε
ό,τι κινεί το ενδιαφέρον μας και μας ενθουσιάζει. Οι «ευτυχείς» άνθρωποι αυτό
κάνουν, δημιουργούν την καλή τους τύχη μέσα από την συνεχή εγρήγορση, αφοσίωση
και πειθαρχία στο παρόν. Όποιο κι αν είναι αυτό.
Οι λιγότερο «ευτυχείς» παλινδρομούν μεταξύ παρελθόντος και
μέλλοντος, θεωρούν πως πάντα κάτι φταίει, έξω από αυτούς, πως τους ψεκάζουν,
πως όλοι συνωμοτούν να τους κρατήσουν στην άγνοια και στη φτώχεια, πως αν και
εκλεκτοί, η παγκόσμια τάξη των «κακών» δεν τους αφήνει να διαπρέψουν.
Και πως τους κυβερνούν ηλίθιοι, ενώ οι ίδιοι είναι αστέρες
της Κβαντοφυσικής και πνευματικοί ποιμένες των αναξιοπαθούντων (άσε που αυτοψηφίζονται
οι «ηλίθιοι»). Κατακρημνίζουν νοερώς το ζοφερό τους μέλλον βρίζοντας και
ασχολούμενοι με το πώς θα απαλλαχθούν αλώβητοι από τις υποχρεώσεις που οι ίδιοι
δημιούργησαν στο παρελθόν.
Κι έτσι συνέχεια καταλήγουμε στον Αυριανισμό, τον
Τριανταφυλλόπουλο με τις καταγγελίες και τα τεράστια «ΠΟΙΟΣ ΦΤΑΙΕΙ;» και τις
συνωμοσιολογίες του λαϊκότροπου Τράγκα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου