Eurocup: Πρόκριση Πανιώνιου

ΠΑΝΙΩΝΙΟΣ-ΜΠΕΣΙΚΤΑΣ 77-67

 Ο Πανιώνιος νίκησε με 77-67 την Μπεσίκτας στη Νέα Σμύρνη για την 9η αγωνιστική του 8ου ομίλου του Eurocup και «σφράγισε» την πρόκριση του στους «32» της διοργάνωσης. Οι «κυανέρυθροι» πέτυχαν την έκτη τους νίκη στη διοργάνωση και σε συνδυασμό με την ήττα της Σπαρτάκ από την Μπισόνς προκρίνονται από τώρα στην επόμενη φάση.

Ο Πανιώνιος ήταν καλύτερος στο μεγαλύτερο μέρος της αναμέτρησης και με κορυφαίους τους τρεις Αμερικανούς, Κάρτερ, Μίλμπουρν και Μακ Κόλουμ έφτασε στη μεγάλη νίκη. Η ομάδα του Γιάννη Σφαιρόπουλου προηγήθηκε με εννέα πόντους στο τέλος του πρώτου δεκαλέπτου και σε εκείνο το σημείο έδειξε πως θα είχε ένα εύκολο βράδυ.

Στη δεύτερη περίοδο διεύρυνε ακόμη περισσότερο το προβάδισμά της, το οποίο έφτασε ακόμα και τους 15 πόντους (35-20), ωστόσο στη συνέχεια βραχυκύκλωσε, δίνοντας στην ευκαιρία στην Μπεσίκτας να μειώσει (38-32 στο ημίχρονο), αλλά και να προηγηθεί στα μέσα της τρίτης περιόδου.
Παρόλα αυτά ο «ιστορικός» ανέκτησε την συγκέντρωσή του, βρήκε τις σωστές επιλογές στην επίθεση και με ένα επί μέρους 25-16 στο τέταρτο δεκάλεπτο έφτασε στη μεγάλη νίκη. Κορυφαίος για την Μπεσίκτας ήταν ο Κόλτον Άιβερσον με 13 πόντους και οκτώ ριμπάουντ.

Έτσι ο Πανιώνιος έχει πλέον ρεκόρ 6-3, ίδιο με την τουρκική ομάδα, με την οποία ισοβαθμεί στην πρώτη θέση. Παρόλα αυτά, η ομάδα της Νέας Σμύρνης σε περίπτωση ισοβαθμίας θα προκριθεί ως δεύτερη από τον όμιλο, καθώς στο πρώτο παιχνίδι είχε ηττηθεί από την Μπεσίκτας με 71-57, διαφορά μεγαλύτερη από την σημερινή.

«Είναι μία μεγάλη ομαδική νίκη. Βγήκαμε στο γήπεδο για να παίξουμε ο ένας για τον άλλο. Είχαμε χάσει στην Τουρκία στον πρώτο αγώνα και θέλαμε να νικήσουμε. Εκτελέσαμε το πλάνο του προπονητή, παίξαμε ως ομάδα και καλή άμυνα και τα καταφέραμε», είπε στο πλαίσιο της 9ης αγωνιστικής του η' ομίλου του EuroCup o 26χρονος φόργουορντ του Πανιωνίου, Λάντον Μίλμπορν.

Πηγή

Παρεμβάσεις στους δρόμους

Το Δημοτικό Συμβούλιο Νέας Σμύρνης αποφάσισε τις εξής παρεμβάσεις:

1. Στον κόμβο Βυζαντίου και Σοφούλη

α) Την κατασκευή τριγωνικής νησίδας που θα διαχωρίζει την κίνηση των οχημάτων που εισέρχονται στην οδό Βυζαντίου από την οδό Σοφούλη από την κίνηση αυτών που συνεχίζουν επί της οδού Σοφούλη.  
β) Την τοποθέτηση πινακίδων με τις οποίες διασφαλίζεται η ασφαλής κίνηση των οχημάτων επί του συγκεκριμένου κόμβου.  
γ) Την κατασκευή πεζοδιαβάσεων με διαγραμμίσεις τύπου ΖΕΒΡΑ και τοποθέτηση επάλληλων σειρών από μεταλλικούς ανακλαστήρες «μάτια γάτας».

2. Στον κόμβο Ελ. Βενιζέλου και Σοφούλη

α) Την αύξηση του πλάτους του πεζοδρομίου που θα ενώνει επί της οδού Σοφούλη από την πλευρά της εκκλησίας της Αγ. Παρασκευής την δημιουργία λωρίδας στάθμευσης και την απαγόρευση στάθμευσης από την πλευρά του οικοδομικού τετραγώνου 132. 
β) Την κατασκευή πεζοδρομίου που θα ενώνει το πεζοδρόμιο του οικοδομικού τετραγώνου 201 επί της οδού Βίαντος με την τριγωνική νησίδα επί της οδού Βίαντος και Ελ. Βενιζέλου.
γ) Την τοπική τροποποίηση του πεζοδρομίου του οικοδομικού τετραγώνου 230 επί της οδού Βίαντος έτσι ώστε να είναι πιο ομαλή η οριζοντιογραφική καμπύλη της οδού Βίαντος πριν αυτή καταλήξει στον κόμβο.  
δ) Την τοποθέτηση πινακίδων με τις οποίες διασφαλίζεται η ασφαλής κίνηση των οχημάτων επί του συγκεκριμένου κόμβου.  
ε) Την κατασκευή πεζοδρομίου με διαγραμμίσεις τύπου ΖΕΒΡΑ.

3. Στον κόμβο Ανοίξεως και Ευξείνου Πόντου

α) Την κατασκευή πεζοδρομίου επί του οικοδομικού τετραγώνου 270 και επί της οδού Ευξείνου Πόντου. 
β) Την διαπλάτυνση της τριγωνικής νησίδας από τις οδούς Ανοίξεως και Δέγλερη και δημιουργία λωρίδας στάθμευσης επί της οδού Δέγλερη.  
γ) Την τοποθέτηση πινακίδων με τις οποίες διασφαλίζεται η ασφαλής κίνηση των οχημάτων επί του συγκεκριμένου κόμβου.

4. Στον κόμβο Πέτρας και Ηρακλείου

α) Αύξηση του πλάτους του πεζοδρομίου επί της οδού Ηρακλείου και επί του οικοδομικού τετραγώνου 321, την δημιουργία λωρίδας στάθμευσης και την απαγόρευση στάθμευσης από την πλευρά του οικοδομικού τετραγώνου 320.
β) Την αύξηση του πλάτους του πεζοδρομίου επί της τριγωνικής νησίδας και επί των οδών Ηρακλείου και Πέτρας, την δημιουργία λωρίδων στάθμευσης επί της οδού Ηρακλείου και την απαγόρευση στάθμευσης από την πλευρά του οικοδομικού τετραγώνου 316.  
γ) Την τοποθέτηση πινακίδων με τις οποίες διασφαλίζεται η ασφαλής κίνηση των οχημάτων επί του συγκεκριμένου κόμβου.  
δ) Την κατασκευή πεζοδιαβάσεων με διαγραμμίσεις τύπου ΖΕΒΡΑ.

5. Δύο Μονοδρομήσεις

1) Η οδός Σοφούλη από την οδό Αντιοχείας μέχρι την Ελ. Βενιζέλου.
2) Η οδός Ανοίξεως από την οδό Σαλτέλη μέχρι την Ευξ. Πόντου, και τέλος

6. Μία Αντιδρόμηση 

Η οδός Μυκάλης που πήγαινε από την Αγ. Σοφίας προς την Ευξ. Πόντου θα αλλάξει κατεύθυνση και θα πηγαίνει ανάποδα, δηλ. από την Ευξ. Πόντου προς την Αγ. Σοφίας.

ΠΟΙ­ΜΑ­ΝΤΟ­ΡΙ­ΚΗ Ε­ΓΚΥ­ΚΛΙ­ΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ 2013

O Μη­τρο­πο­λί­της Νέ­ας Σμύρ­νης Συ­με­ών 

προς τους ευ­σε­βείς Χρι­στια­νούς της Ι­ε­ράς Μη­τρο­πό­λε­ως

ΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ο­λό­φω­τες εκ­κλη­σι­ές μας, αγα­πη­τοί μου α­δελ­φοί, ε­ορ­τά­ζου­με οι Χρι­στια­νοί σή­με­ρα τή γέν­νη­ση του Θε­αν­θρώ­που Κυ­ρί­ου μας. Και γε­μά­τοι α­πό χα­ρά, τη χα­ρά που χα­ρί­ζει μυ­στι­κά στις καρ­δι­ές μας η πί­στη, ψάλ­λου­με: «Η γέν­νη­σίς σου Χρι­στέ ο Θε­ός η­μών ανέ­τει­λε τω κό­σμω το φως το της γνώ­σε­ως…».

Απο­τε­λεί α­λή­θεια της πί­στε­ώς μας. Ταυ­τό­χρο­να όμως συ­νι­στά και εμ­πει­ρι­κή ψη­λά­φη­ση, ολο­φώ­τει­νη βε­βαι­ό­τη­τα που μας προ­σφέ­ρει η πάμ­φω­τη ση­με­ρι­νή ε­ορ­τή. Ο Κύ­ριος Ι­η­σούς εί­ναι το φως· «φως εκ φω­τός, Θε­ός αλη­θι­νός εκ Θε­οῦ αλη­θι­νού», όπως ο­μο­λο­γού­με στο Σύμ­βο­λο τηης πί­στε­ώς μας.

* * *

ΩΣ ΦΩΣ «α­νέ­τει­λε» στον κό­σμο· εναν­θρώ­πη­σε. Προ­σέ­λα­βε την αν­θρώ­πι­νη φύ­ση μας «εκ Πνεύ­μα­τος Α­γί­ου και Μα­ρί­ας της Παρ­θέ­νου».

Μας το δι­α­κή­ρυ­ξε ο Ί­διος: «Εγώ ειμι το φως του κό­σμου» (Ι­ω. 8,12)· «Εγώ φως εις τον κό­σμον ελή­λυ­θα» (Ι­ω. 12,46). Ο Λό­γος, ο Κύ­ριος Ιη­σούς δη­λα­δή, ό­πως γρά­φει ο ευ­αγ­γε­λι­στής Ι­ω­άν­νης, είναι το α­λη­θι­νό φως, που κα­θώς έρ­χε­ται στον κό­σμο, φω­τί­ζει κά­θε άν­θρω­πο (Ιω. 1,9).

Η γέν­νη­ση του Χρι­στού μας εί­ναι η φα­νέ­ρω­ση στη γη, μέ­σα στον χρό­νο και την ­ιστο­ρί­α, του α­ϊ­δί­ου φω­τός. Αυ­τό βε­βαι­ώ­νει ψάλ­λον­τας η Εκ­κλη­σί­α μας: «Φως εκ φω­τός έλαμ­ψε τω κό­σμῳ και πά­σι τον φω­τι­σμόν δω­ρείται».

* * *

ΤΟ ΦΩΣ φω­τί­ζει. Δι­α­λύ­ει τα σκο­τά­δια και κα­θι­στά δι­ά­φα­να τα πάν­τα. Το ί­διο και ο Χρι­στός μας, το α­λη­θι­νό φως. Φω­τί­ζει τον νου του αν­θρώ­που για να δι­α­κρί­νει την πλά­νη α­πό την α­λή­θεια. Να προ­σεγ­γί­σει την α­λή­θεια. Να γνω­ρί­σει την α­λή­θεια, που σε τε­λευ­ταί­α α­νά­λυ­ση ση­μαί­νει να γνω­ρί­σει την ζών­τα και α­λη­θι­νό Θε­ό. Ν᾽ απο­κτή­σει τη δώ­ρο της αλη­θούς θε­ο­γνω­σί­ας.

Το φως του Χρι­στού φω­τί­ζει α­κό­μη και τη συ­νεί­δη­ση του αν­θρώ­που. Να δι­α­κρί­νει το κα­λό α­πό το κα­κό. Το δί­και­ο από το ά­δι­κο. Αυ­τό που ο­φεί­λει να πρά­ττει και αυ­τό που ε­πι­βάλ­λε­ται ν᾽ α­πο­φεύ­γει. Με άλ­λα λό­για, μό­νο το φως του Χρι­στού α­να­δει­κνύ­ει την αν­θρώ­πι­νη συ­νεί­δη­ση φω­τι­σμέ­νη και γρη­γο­ρού­σα.  

* * *

ΤΟ ΦΩΣ του Χρι­στού, όπως άλ­λω­στε και το φυ­σι­κό φως, θερ­μαί­νει την καρ­διά μας. Α­νά­βει μέ­σα μας, τη φλό­γα της α­γά­πης· της δι­πλής αγά­πης. Της α­γά­πης προς τον Θε­ό και της α­γά­πης προς τον πλη­σί­ον.

Χω­ρίς την α­γά­πη του Θε­ού, α­γά­πη προς τον συ­νάν­θρω­πο δεέν μπο­ρεί να υ­πάρ­ξει. Αυ­τό που ο­νο­μά­ζου­με αν­θρω­πιά, αλ­λη­λεγ­γύ­η, συμ­πα­ρά­στα­ση άν δενε α­πό την α­γά­πη, την α­γά­πη που ο Χρι­στός δι­δά­σκει, γρή­γο­ρα εξα­τμί­ζον­ται. Η α­γά­πη για τον πλη­σί­ον που μας ζη­τά ο Χρι­στός φτά­νει μέ­χρι τα όρια της αυτα­πάρ­νη­σης και της αυ­το­θυ­σί­ας.

Αυ­τός εί­ναι και ο βα­θύ­τε­ρος λό­γος για τον ο­ποί­ο ο Κύ­ριος ο­νό­μα­σε τα «κα­λά έρ­γα», τα έρ­γα που εμ­πνέ­ει η αγά­πη, φως και την πα­ρου­σί­α των μα­θη­τών Του μέ­σα στον κό­σμο, πα­ρου­σί­α φω­τός, που τε­λι­κά οδη­γούν τους αν­θρώ­πους στη δο­ξο­λο­γί­α του α­λη­θι­νού Θε­ού και Πα­τέ­ρα (Ματθ. 5,16).

* * *

Η ΓΕΝΝΗΣΗ του Χρι­στού α­νέ­τει­λε στον κό­σμο αυ­τό το υπέρ­λαμ­προ φως. Και οι άν­θρω­ποι ; Είναι τρα­γι­κή η δι­α­πί­στω­ση που κά­νει ο ευ­αγ­γε­λι­στής Ιω­άν­νης: «Το φως ήρ­θε στον κό­σμο, οι άν­θρω­ποι ό­μως αγά­πη­σαν πε­ρισ­σό­τε­ρο το σκο­τά­δι πα­ρά το φως!» (Ι­ω. 3,19).

Για­τίά; Το εξη­γεί ευθύς α­μέ­σως ο Ευ­αγ­γε­λι­στής: «ην γαρ πο­νη­ρά αυ­τών τα έρ­γα». Το φως έχει την ι­δι­ό­τη­τα να φω­τί­ζει και να ἀ­πο­κα­λύ­πτει. Ε­κεί­νος που τα έρ­γα του, η ζω­ή του είναι σκο­τει­νή μι­σεί το φως. Το φο­βά­ται. Το α­πο­φεύ­γει. «Κά­θε άν­θρω­πος που πράτ­τει έρ­γα φαύλα μι­σεί το φως και δεν έρ­χε­ται στο φως, για­τί φο­βά­ται μή­πως α­πο­κα­λυ­φθούν τα έρ­γα του και κρι­θούν» (στίχ. 20).

Αυ­τό, δυ­στυ­χώς, γί­νε­ται και με πολ­λούς α­πό μας πα­ρό­τι είμαστε βα­φτι­σμέ­νοι χρι­στια­νοί. Εγ­κα­τα­λεί­που­με τον Χρι­στό. Δεν ἐ­πι­θυ­μού­με την πα­ρου­σί­α Του. Α­πο­μα­κρυ­νό­μα­στε από την Εκ­κλη­σία Του. Και η αι­τί­α αυ­τής της στά­σης μας εί­ναι η ά­τα­κτη ζω­ή μας. Τα σκο­τει­νά μας έρ­γα. Τα πά­θη που μας ε­ξου­σιά­ζουν και δεν μας α­φή­νουν να πλη­σι­ά­σου­με το φως του Χρι­στού.  

* * *

Α­δελ­φοί μου,

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ σή­με­ρα!  Η­μέ­ρα ε­όρ­τια, η­μέ­ρα χα­ράς και ελ­πί­δας.

Ο Χρι­στός μας, το φως το α­λη­θι­νό, «ανέ­τει­λε τω κό­σμω». Ήρ­θε κον­τά μας. Έ­γι­νε άν­θρω­πος για να σώ­σει τον άν­θρω­πο. Για να μας χα­ρί­σει τη δυ­να­τό­τη­τα της αλη­θι­νής και αι­ώ­νιας ζω­ής.

Γι᾽ αυ­τό ας Τον πα­ρα­κα­λέ­σου­με, ι­δι­αί­τε­ρα σή­με­ρα, να μας χα­ρί­ζει πλου­σι­ο­πά­ρο­χα το υ­πε­ρού­σιο φως Του.

• Να φω­τί­ζει τον νου μας. Τις σκέ­ψεις που κά­νου­με. Τις α­πο­φά­σεις που παίρ­νου­με.

• Να θερ­μαί­νει τις καρ­δι­ές μας με τη φλό­γα της α­γά­πης για τους συ­ναν­θρώ­πους μας. Ι­δι­αί­τε­ρα αυ­τούς που πο­νούν, που υ­πο­φέ­ρουν, που οι δυ­σκο­λί­ες της ζω­ής τους κά­νουν να απελ­πί­ζον­ται.    
• Να κα­θο­δη­γεί με το φως του Ευ­αγ­γε­λί­ου Του τις συ­νει­δή­σεις μας στην εκ­πλή­ρω­ση του χρι­στι­α­νι­κού μας χρέ­ους. Να ζού­με, δη­λα­δή, και να πο­ρευ­ό­μα­στε, ό­πως προ­τρέ­πει ο Α­πό­στο­λος Παύ­λος, «ως τέ­κνα φω­τός» (Εφ. 5,8).

ΕΥΦΡΟΣΥΝΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ,

ΛΟΥΣΜΕΝΑ ΣΤΟ ΦΩΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ.

Ο Ε­πί­σκο­πός σας

† Ο ΝΕ­ΑΣ ΣΜΥΡ­ΝΗΣ ΣΥ­ΜΕ­ΩΝ

 

 

15-22/12: ΕΡΑΝΟΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ

ΜΗΝΥΜΑ του Μητροπολίτη Συμεών

Α­γα­πη­τοί μου α­δελ­φοί, 

Πλη­σιά­ζει κι εφέ­τος η ε­ορ­τή της θείας γεν­νή­σε­ως του Λυ­τρω­τού μας Κυ­ρί­ου Ι­η­σού Χρι­στού. Θε­ός ε­πί γης! Ο Υιός του Θε­ού γί­νε­ται και υιός αν­θρώ­που για να σώ­σει τον άν­θρω­πο. 

Η ε­ναν­θρώ­πη­ση του Θε­ού Λό­γου α­πο­τε­λεί το «μέ­γα και πα­ρά­δο­ξον μυ­στή­ριον» της πί­στε­ώς μας. Και αυ­τό το γε­γο­νός θα ε­ορ­τά­σου­με, ό­πως κά­θε χρό­νο, σε λί­γες μέ­ρες. Ο Κύ­ριος Ι­η­σούς γεν­νι­έ­ται ως βρέ­φος για να προ­σφέ­ρει στους πλα­νε­μέ­νους την α­λή­θεια, στους δού­λους την ε­λευ­θε­ρί­α, στους α­μαρ­τω­λούς τη συγ­χώ­ρη­ση, στους πλη­γω­μέ­νους και πο­νε­μέ­νους την α­γά­πη και τη στορ­γή, στους θλιμ­μέ­νους την πα­ρη­γο­ριά, στους α­πελ­πι­σμέ­νους την ελ­πί­δα και την αι­σι­ο­δο­ξί­α, στους νε­κρούς την α­νά­στα­ση και τη ζω­ή. Σε ό­λους τους αν­θρώ­πους τη σω­τη­ρί­α και τον α­στεί­ρευ­το πλού­το των ευ­λο­γι­ών Του. 

* * *

          Η με­γά­λη ε­ορ­τή των Χρι­στου­γέν­νων φα­νε­ρώ­νει την απρο­σμέ­τρη­τη α­γά­πη του Κυ­ρί­ου Ι­η­σού προς τον άν­θρω­πο. Και α­κρι­βώς ο Θε­ός έ­γι­νε και α­λη­θι­νός και τέ­λει­ος άν­θρω­πος, για ν᾽ αν­θή­σει στη γη και να καρ­πο­φο­ρή­σει στις ψυ­χές και στη ζω­ή των αν­θρώ­πων η αλη­θι­νή και γνή­σια ἀ­γά­πη:  η α­γά­πη που ο Ίδιος μας α­πο­κά­λυ­ψε με την α­γί­α ζω­ή Του και το σω­τη­ρι­ώ­δες έρ­γο Του. 

Η τέ­λεια αυτή α­γά­πη έχει δυ­ο ά­ξο­νες. Ο έ­νας, κά­θε­τος, εί­ναι η α­γά­πη του αν­θρώ­που προς τον Θε­ό. Ο δεύ­τε­ρος, ορι­ζόν­τιος, εί­ναι η α­γά­πη των αν­θρώ­πων με­τα­ξύ τους, δη­λα­δή η α­γά­πη προς τον πλη­σί­ον. Οι δυ­ο αυ­τές μορ­φές αγά­πης είναι α­να­πό­σπα­στα ε­νω­μέ­νες. 

Η α­γά­πη προς τον πλη­σί­ον, προς τον συ­νάν­θρω­πο, εί­ναι η έμ­πρα­κτη εκ­δή­λω­ση της αγά­πης μας προς τον Θε­ό. Την α­λή­θεια αυ­τή ε­πι­βε­βαι­ώ­νουν τό­σον ο Κύ­ριος Ἰ­η­σούς, όσον και ο ι­ε­ρός Ευ­αγ­γε­λι­στής Ιω­άν­νης. Λέ­γει ο Κύ­ριος στο Ευ­αγ­γέ­λιο της Με­γά­λης Κρί­σε­ως: «Εφ᾽ όσον εποι­ή­σα­τε ε­νί τού­των των α­δελ­φών μου των ε­λα­χί­στων, ε­μοί εποι­ή­σα­τε» (Ματθ. 25,40)· Και ο ά­γιος Ι­ω­άν­νης γρά­φει: «Ταύ­την την εν­το­λήν έχο­μεν απ᾽ αυτού, ίνα ο α­γα­πών τον Θε­όν α­γα­πά και τον α­δελ­φόν αυ­τού» (Α’ Ι­ω. 4,21).      

 * * *

Η μη­τέ­ρα μας Εκ­κλη­σί­α μας δί­νει κι ε­φέ­τος κα­τά τις η­μέ­ρες του Ε­ρά­νου της Α­γά­πης, που θα δι­ε­ξα­χθεί τις πα­ρα­μο­νές των Χρι­στου­γέν­νων, τη χρυ­σή ευ­και­ρί­α να δεί­ξου­με με τρό­πο πη­γαίο και έμ­πρα­κτο τα ιε­ρά αι­σθή­μα­τα της χρι­στι­α­νι­κής μας α­γά­πης προς τους α­δελ­φούς μας εκεί­νους, που δο­κι­μά­ζον­ται και υ­πο­φέ­ρουν και τους ο­ποί­ους καθ᾽ ό­λη τη διά­ρκεια του έ­τους η Μη­τρό­πο­λη και οι Ε­νο­ρί­ες μας αγω­νί­ζον­ται να βο­η­θή­σουν. 

• Εί­ναι οι α­δελ­φοί μας, που φι­λο­ξε­νούν­ται στα Φι­λαν­θρω­πι­κά Ιδρύ­μα­τα της Εκ­κλη­σί­ας μας.

• Εί­ναι οι συ­νάν­θρω­ποί μας, που βρί­σκουν κα­θη­με­ρι­νά ένα πιά­το φα­γη­τού στα συσ­σί­τια των Ε­νο­ρι­ών μας.

• Εί­ναι οι πο­λύ­τε­κνες οι­κο­γέ­νει­ες με πο­λύ χα­μη­λό ει­σό­δη­μα, που συμ­πι­έ­ζον­ται α­πό ποι­κί­λες α­νάγ­κες.

• Εί­ναι οι ά­νερ­γοι πού στε­ρούν­ται πολ­λές φο­ρές κα τα στοι­χει­ώ­δη.

• Εί­ναι οι άρ­ρω­στοι, που α­δυ­να­τούν ν᾽ α­γο­ρά­σουν τα φάρ­μα­κά τους.

• Εί­ναι οι σπου­δα­στές μας εκεί­νοι, που χρει­ά­ζον­ται τη βο­ή­θειά μας, γι­α να συ­νε­χί­σουν τις σπου­δές τους. 

Ό­λοι αυ­τοί και πολ­λοί άλ­λοι α­να­ξι­ο­πα­θούν­τες συ­νάν­θρω­ποί μας πε­ρι­μέ­νουν να τους βο­η­θή­σου­με και να τους συμ­πα­ρα­στα­θού­με.

* * *

  Για τον λό­γο αυ­τό έ­χου­με χρέ­ος ιε­ρό ν᾽ αν­τα­πο­κρι­θού­με στο προ­σκλη­τή­ριο της α­γά­πης, τον Έρανο της Αγάπης, που, ό­πως κά­θε χρό­νο, θα δι­ε­νερ­γή­σει κι ε­φέ­τος η Εκ­κλη­σί­α μας. 

Συ­νερ­γεί­α από ε­θε­λόν­τρι­ες κυ­ρί­ες των Ενο­ρι­ών μας θα σας ε­πι­σκε­φτούν στα σπί­τια σας και στα κα­τα­στή­μα­τά σας α­πο τις 15 έ­ως και τις 22 Δε­κεμ­βρί­ου και θα ζη­τή­σουν να προ­σφέ­ρε­τε ό,τι έχε­τε ευχα­ρί­στη­ση για τα έρ­γα της α­γά­πης. 

Τρέ­φου­με βέ­βαι­η την ελ­πί­δα, ότι, όπως πάν­το­τε, με χα­ρά και προ­θυ­μί­α θα α­νοί­ξε­τε την καρ­διά σας και την πόρ­τα του σπι­τιού σας και θα προ­σφέ­ρε­τε ό,τι μπο­ρείτε για την ε­νί­σχυ­ση και α­να­κού­φι­ση των α­δελ­φών μας. Γνω­ρί­ζου­με τις οι­κο­νο­μι­κές δυ­σκο­λί­ες που λί­γο-πο­λύ ό­λοι μας αν­τι­με­τω­πί­ζου­με. Ας μην ξε­χνού­με ό­μως ό­τι πολ­λοί άλ­λοι συ­νάν­θρω­ποί μας βρίσκονται σε πολύ χειρότερη μοίρα και μα­τώ­νουν κα­θη­με­ρι­νά για να μπο­ρέ­σουν να ε­πι­βι­ώ­σουν!  

Εκ­φρά­ζω σε ό­λους σας τις θερ­μές μου ευ­χα­ρι­στί­ες για τον πλούτο των χρι­στι­α­νι­κών φι­λαν­θρω­πι­κών σας αι­σθη­μά­των. 

Ευφρό­συ­να Χρι­στού­γεν­να και η ευ­λο­γί­α του Θε­ού να είναι πάντοτε μαζί σας και με τις οι­κο­γέ­νειές σας.

Με πα­τρι­κή α­γά­πη και θερ­μές ευ­χές

 Ο Ε­πί­σκο­πός σας

†  Ο  ΝΕ­ΑΣ ΣΜΥΡ­ΝΗΣ ΣΥ­ΜΕ­ΩΝ