"Η ιστορία γράφεται από τους νικητές", είχε πει ο Ναπολέων Βοναπάρτης. Η μεγάλη αλήθεια αυτής της ρήσης έγκειται στο πρώτο σκέλος: πως η ιστορία "γράφεται", διέπεται δηλαδή από την ανθρώπινη κρίση. Το δεύτερο σκέλος δεν έχει και τόσο μεγάλη σημασία· από ποιον γράφεται.
Τα γεγονότα που όλοι διδάσκονται στα σχολεία ως 100%
αντικειμενικά, δεν είναι παρά η άποψη αυτού που έχει συντάξει την έκθεση των
γεγονότων. Συχνά είναι η άποψη ενός ολόκληρου λαού -όταν δεν είναι βαθιά
διχασμένος. Η ιστορική αλήθεια είναι γενικώς μια άποψη: ναι, η άποψη συνήθως
του κυρίαρχου -του κυρίαρχου κοινωνικοπολιτικού συστήματος, της κυρίαρχης
κουλτούρας, της κυρίαρχης νοοτροπίας, τάξης, φυλής… Αλλά αυτό δεν έχει -όπως
προείπαμε- τόσο μεγάλη σημασία.
Συχνά πιστεύουμε σε μύθους, που δεν έχουν επιβληθεί από το
καθέκαστο καθεστώς, αλλά που έχουν επινοηθεί από κάποια νοσηρή φαντασία και
έχουν με κάποιον τρόπο διαδοθεί ευρέως. Ειδικά τη σήμερον ημέρα μπορεί κάτι να
διαδοθεί παγκοσμίως μέσα σε χρόνο dt. Και να γίνει πιστευτό. Είναι εξάλλου πάρα
πολύ δύσκολο να ελέγξει κανείς την πηγή της κάθε είδησης.
Στην πραγματικότητα λοιπόν, δεν διδασκόμαστε
"γεγονότα", ούτε ενημερωνόμαστε με "ειδήσεις"· πιστεύουμε
σε πληροφορίες, που μπορεί να είναι αληθινές -συνήθως μερικώς, το ποσοστό
αληθείας παίζεται από το σχεδόν αληθές έως το εντελώς αναληθές-, ή ενδέχεται να
είναι πέρα ως πέρα επινοήσεις και διαδόσεις.
Η τάση του μέσου ανθρώπου να ανακαλύπτει παντού συνωμοσίες,
τον οδηγεί στο να θεωρεί πως κάθε διαστρέβλωση της αλήθειας είναι αποτέλεσμα
μακρών συσκέψεων κάποιας σατανικής
οργάνωσης ή κάποιου διεθνούς λόμπυ με απώτερο στόχο την υποδούλωση του
ανθρώπινου γένους ή δεν ξέρω κι εγώ τι… Συχνά όμως οφείλεται απλώς στο ότι οι
άνθρωποι γενικώς φαντάζονται διάφορα ανύπαρκτα πράγματα. Όσο, δε, αφορά στο παρελθόν,
συχνά απλώς θυμόμαστε άλλ' αντ' άλλων…
Όπως πλέον έχουν αποδεχθεί ακόμα και οι οικονομολόγοι και οι
στατιστικολόγοι -και μάλιστα για κάτι τόσο "ορθολογιστικό" όσο
υποτίθεται πως είναι το χρηματιστήριο αξιών-, η βασικότερη προϋπόθεση ανόδου
μίας μετοχής, είναι η πίστη του κόσμου σε αυτήν, πώς δηλαδή ο κόσμος πιστεύει
πως θα "πάει". Αυτό είναι ίσως και το μεγαλύτερο όπλο τους για την
πρόγνωση της πορείας της.
Δεν είναι εξάλλου τυχαίο ότι το τραπεζικό σύστημα στηρίζεται
σε όρους όπως πίστη, πίστωση κλπ. Όλα βασίζονται ουσιαστικά στην πίστη· όχι
στην αλήθεια.
Αλλά και στην ζωή κάθε μεμονωμένου ανθρώπου και κάθε
κοινωνίας, όπου η πανανθρώπινη επιδίωξη της ευτυχίας, της ευδαιμονίας, της
ευημερίας ή όπως θέλει να την ονομάσει ο καθένας από το μετερίζι του, μοιάζει
βάσει των πραγματικών δεδομένων ουτοπική, ισχύει ο ίδιος νόμος κι ας μην θέλει
η νόησή μας να το παραδεχθεί:
ο πλέον καθοριστικός παράγοντας στην εξέλιξή μας δεν είναι η
"αλήθεια", αλλά η πίστη μας σε οτιδήποτε θεωρούμε ως αληθινό, που μας
δημιουργεί την ανάλογη ψυχολογία να επενδύσουμε ή όχι σε αυτό και κατά συνέπεια
να του προσδώσουμε αξία και να το ενισχύσουμε. Το τι πιστεύουμε καθορίζει το
παρόν και το μέλλον μας -ακόμα και το παρελθόν μας· όχι τα
"γεγονότα", που μπορεί να μην είναι καν γεγονότα...
Γι’ αυτό πρέπει να επιλέγουμε με προσοχή τι πιστεύουμε.
---------------------------------------------------------------------------------------------
Αν πιστεύεις πως μπορείς, έχεις δίκιο.
Αν πιστεύεις πως δεν
μπορείς, πάλι έχεις δίκιο.
Henry Ford
(Ο Henry Ford ήταν Αμερικανός βιομήχανος και ο ιδρυτής της
αυτοκινητοβιομηχανίας Ford Motor Company και θεωρείται ο πατέρας της γραμμής
συναρμολόγησης που χρησιμοποιείται στην μαζική παραγωγή)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου