Ο,ΤΙ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ ΕΙΝΑΙ

"Η ιστορία γράφεται από τους νικητές", είχε πει ο Ναπολέων Βοναπάρτης. Η μεγάλη αλήθεια αυτής της ρήσης έγκειται στο πρώτο σκέλος: πως η ιστορία "γράφεται", διέπεται δηλαδή από την ανθρώπινη κρίση. Το δεύτερο σκέλος δεν έχει και τόσο μεγάλη σημασία· από ποιον γράφεται.

ΛΟΓΙΚΗ & ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ

Κάθε λίγο και λιγάκι βρίσκουμε ένα θέμα να ασχολούμαστε, λυσσαλέα, σαν εξαρτημένοι από το πρόσκαιρο, ανίατα  πρεζόνια του ανούσιου, του γελοίου και φευ! του φρικαλέου.

Ενώ πολύ καλά γνωρίζουμε ή θα έπρεπε να γνωρίζουμε, πως η ύπαρξή μας -κι αυτή πρόσκαιρη- κρέμεται από αποφάσεις καίριες τόσο δικές μας όσο κι εκείνων που υποτίθεται πως μας εκπροσωπούν, και που αφορούν στην καθημερινότητά μας, στις επαναλαμβανόμενες πράξεις, συναλλαγές και σχέσεις μας, παρ' όλ' αυτά διαλέγουμε να αφηνόμαστε σε αντιπερισπασμούς, να αφιερώνουμε το χρόνο μας σε πράγματα που ελάχιστα γνωρίζουμε και/ή δεν έχουμε καμιά δύναμη να επηρεάσουμε.

Και βέβαια όλοι έχουμε άποψη για όλα.

ΑΣ ΣΥΝΥΠΑΡΞΟΥΜΕ

Χρόνος μπαίνει, χρόνος βγαίνει, μέσα στην κρίση και μυαλό δεν βάζουμε… Οι πολιτικοί μας κυκλοφορούν με πλαστές πινακίδες, οι υπεύθυνοι για το χρηματιστήριο αθωώνονται, ο αναπληρωτής διευθυντής εξοπλισμών επί Τσοχατζόπουλου παραδέχεται ότι είχε πάρει μίζα 16 εκ. δολαρίων –φανταστείτε πόσα είχαν πάρει όλοι οι άλλοι- και κανείς δεν ξαφνιάζεται... έχουμε χάσει την αίσθηση και τις διαστάσεις…

ΕΜΕΙΣ, ΕΔΩ & ΤΩΡΑ

Το Νόμπελ Ιατρικής του 2009 το κέρδισαν τρεις Αμερικανοί επιστήμονες (εκ των οποίων δύο γυναίκες), που ασχολήθηκαν με τις άκρες των χρωμοσωμάτων, τα λεγόμενα τελομερή, που συχνά περιγράφονται «σαν τις πλαστικές άκρες στα κορδόνια των παπουτσιών, που εμποδίζουν τα κορδόνια να ξεφτίσουν». Το μήκος των τελομερών είναι συνυφασμένο με την γήρανση και εντέλει τον θάνατο των κυττάρων μας, μιας και με κάθε κυτταρική διαίρεση «κονταίνουν» έως ότου φθάσουν σε μήκος οριακό για τη ζωή.

Επέστρεφε και παίρνε με

Ένα από τα «θέματα» των ημερών είναι αυτό που στίχοι του αλεξανδρινού ποιητή Κ. Π. Καβάφη «ταξιδεύουν» σε όλη την Αθήνα με λεωφορεία, τρένα, τραμ και μετρό. 

Σύμφωνα με την εκτελεστική διευθύντρια του Ιδρύματος Ωνάση, που διοργανώνει το όλο εγχείρημα, κα Αφροδίτη Παναγιωτάκου: «Είναι μια κίνηση που σηματοδοτεί τη δική μας στάση απέναντι στο έργο του Καβάφη και στο πώς θέλουμε να κυκλοφορεί το περιεχόμενο του αρχείου στο ευρύ κοινό. Η εικαστική γραμμή είναι αρκετά πιο ποπ και οι στίχοι απολύτως καταληπτοί και όπως κυκλοφορούν στην πόλη με τα μέσα μαζικής μεταφοράς μπορούν να αποδείξουν στο μη μυημένο κοινό πόσο οικείος ποιητής είναι ο Καβάφης, πώς μιλάει μέσα από πολλές διαδρομές -στην κυριολεξία στη συγκεκριμένη περίπτωση- και εκφράζει το πνεύμα της εποχής μας».

ΑΘΗΝΑ, ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΠΟΜΠΗΪΑ

Περπατώντας ανάμεσα στις στάχτες της Πομπηϊας, σ' ένα ταξίδι στο χρόνο, ο θαρραλέος και αποστασιοποιημένος επισκέπτης αναβιώνει την καθημερινότητα μιας άλλοτε εύπορης ρωμαϊκής πόλης, που είναι αδύνατο να μη του θυμίσει κάτι από το πρόσφατο σήμερα… κάτι από την Αθήνα...

Πολυτελής διακόσμηση, μεγαλομανία από την είσοδο μέχρι και τα μικρά κουζινικά είδη (οι λαβές των οποίων ήταν χιουμοριστικά και καλλιτεχνικά σμιλευμένες, σαν τα alessi ας πούμε, κάνουμε και διαφήμιση τώρα, αλλά δεν πειράζει). Μια βόλτα καταπληκτική στο παρελθόν που, πώς αλλιώς θα τελείωνε, παρά με θάνατο· εδώ απότομο και ξαφνικό, σαν στο ποδόσφαιρο, που τό 'κοψαν γιατί δεν αντεχόταν.

Ο κόσμος θα ήταν αλλιώς, αν ήμασταν εμείς αλλιώς.

Η χώρα μας θα ήταν αλλιώς και οικονομικά και πολιτισμικά και γενικά

• Αν δεν αγοράζαμε διαρκώς άχρηστα gadgets μόνο και μόνο για επίδειξη. 
• Αν τρώγαμε σωστά, και δεν ακριβοπληρώναμε πλαστικές σαβούρες.
• Αν περπατούσαμε αντί να διαλέγουμε ανάμεσα σε τέσσερα αυτοκίνητα και 2 μηχανές για να πάμε ως το περίπτερο.
• Αν δεν χρησιμοποιούσαμε παντού χημικά για ευκολία κι ύστερα να κλαιγόμαστε για την καταστροφή του περιβάλλοντος,
• Aν δεν σπαταλούσαμε την ενέργεια σε βλακείες και το νερό σε πισίνες δίπλα στη θάλασσα.
• Αν σιγοτραγουδούσαμε με τους φίλους μας κάτω από τα άστρα, αντί να πετάμε λουλούδια μαζεμένα από τάφους για να υφιστάμεθα την καταστροφή αυτιών και εγκεφαλικών κυττάρων.
• Αν ζούσαμε εξ αρχής στην ύπαιθρο, αντί να συνωστιζόμαστε μες στο μπετόν για να μπορέσουμε κάποτε να ζήσουμε στην ύπαιθρο.
• Αν διαβάζαμε και δεν ξεφυλλίζαμε μόνο ιλουστρασιόν περιοδικά φίσκα στις διαφημίσεις,
• Αν δεν παρακολουθούσαμε τις χαζογκόμενες στην τηλεόραση και προτιμούσαμε εκπομπές που προάγουν κάπως το πνεύμα.
• Αν ενδιαφερόμασταν για τα κοινά και δεν ψηφίζαμε βάσει ατομικών συμφερόντων.
• Αν συμπαθούσαμε, συμπονούσαμε, συμπάσχαμε με τον συνάνθρωπο, αντί να τον ανταγωνιζόμαστε.

 Αν νιώθαμε πως είμαστε μέρος των πάντων, δημιουργοί και αποδέκτες τους.

Αλεξία Ηλιάδου

ΕΝΟΣ ΛΕΠΤΟΥ ΣΚΕΨΗ

Ο κόσμος είναι γεμάτος διαφορές και ανισότητες, φαντάζομαι όλοι το βλέπουμε αυτό και το καταλαβαίνουμε. Το οικονομικό μοντέλο της Δύσης -που έχει επιβληθεί στο όποιο πολιτικό της μοντέλο- προστάζει την παγκοσμιοποίηση με βασικό ζητούμενο την εκμετάλλευση όλων των πόρων της γης και τη συσσώρευση του πλούτου στα χέρια λίγων εταιριών, λίγων χωρών, λίγων ανθρώπων. Οι υπόλοιποι τίθενται αυτομάτως σε ένα ιεραρχικό σύστημα, σε μια πυραμίδα, όπου η βάση της είναι τεράστια, σηκώνει όλο το βάρος του οικοδομήματος και βρίσκεται συνεχώς μέσα στη λάσπη.

Θα πασχίσουμε και θα περάσουμε

Το Πάσχα είναι μια γιορτή θρησκευτική, εσωτερική, είναι όμως ΚΑΙ κοινωνική, όπως κάθε γιορτή, είναι ΚΑΙ η γιορτή της Φύσης. Η «ιστορία» κάτι μας διηγείται, τα «γεγονότα» κάτι θέλουν να μας διδάξουν, όλα όμως είναι θέμα άποψης και ερμηνείας κι όλα τ’ ακούς μόνο αν θέλεις να τ’ ακούσεις και αν μπορείς να τα κατανοήσεις (δεν συγκρατούμε ποτέ τίποτα που δεν καταλαβαίνουμε).

Ήρθε η Άνοιξη

Ήρθε η Άνοιξη… Κάνει ημέρες χαρά Θεού, ηλιόλουστες, τα ανθάκια πάνω στις νεραντζιές μοσχοβολάνε… Κι εγώ περπατώ στα δρομάκια της Νέας Σμύρνης και χαίρομαι ακόμα και με τα σπασμένα πεζοδρόμια· μου φαίνονται χαριτωμένα, απομεινάρια της παιδικής μου ηλικίας… Κατά πάσα πιθανότητα είναι από τότε σπασμένα.

Όλα είναι εφικτά

Η οικονομική κατάρρευση της Ισλανδίας το 2008 υποκίνησε μαζικά κοινωνικά κινήματα, τα οποία πέτυχαν να επιβάλουν τον όρο το μελλοντικό σύνταγμα να καταρτιστεί από απλούς πολίτες. Από τον Απρίλιο μέχρι τον Ιούλιο του 2011 μια ομάδα 25 ατόμων από διαφορετικά κοινωνικά περιβάλλοντα, εργάστηκε για τη σύνταξη του κειμένου και κατόπιν το ανήρτησε στο διαδίκτυο, ώστε όποιος θέλει να εκφράσει αντιρρήσεις ή να το εμπλουτίσει, κάτι που έκαναν αρκετές εκατοντάδες Ισλανδοί. Στη συνέχεια η πρόταση υποβλήθηκε στο κοινοβούλιο της χώρας και τον περασμένο Μάιο οι βουλευτές αποφάσισαν να προκηρύξουν δημοψήφισμα για την έγκρισή του, πράγμα που έγινε πολύ προσφάτως και κατά το οποίο οι Ισλανδοί τάχθηκαν υπέρ της αναθεώρησης του συντάγματος.

Do it yourself

"Ο μόνος τρόπος ν' αντιμετωπίσουμε έναν κόσμο χωρίς ελευθερία είναι να γίνουμε τόσο απόλυτα ελεύθεροι ώστε να κάνουμε την ίδια την ύπαρξή μας, πράξη εξέγερσης"

Αλμπέρ Καμύ (Ο Εξεγερμένος Άνθρωπος)

Αυτή η πρόταση θα μπορούσε να ξαναγραφτεί και να ξαναγραφτεί, αλλάζοντας κάθε φορά τη λέξη ελευθερία με όποιο άλλο ουσιαστικό θεωρούμε σημαντικό για τη ζωή μας. Θα μπορούσε π.χ. να γίνει:

"Ο μόνος τρόπος ν' αντιμετωπίσουμε έναν κόσμο χωρίς δικαιοσύνη, χωρίς εντιμότητα, χωρίς αλληλεγγύη, είναι να γίνουμε τόσο απόλυτα δίκαιοι, έντιμοι, αλληλέγγυοι, ώστε να κάνουμε την ίδια την ύπαρξή μας, πράξη -ή αν θέλετε παράδειγμα- δικαιοσύνης, εντιμότητας, αλληλεγγύης".